“Θέλω να σε αγαπώ χωρίς να σε πιέζω, να σε εκτιμώ χωρίς να σε κρίνω, να ενώνομαι μαζί σου χωρίς να εισβάλω, να σε προσκαλώ χωρίς απαιτήσεις, να σε αφήνω χωρίς τύψεις, να σε κρίνω χωρίς κατηγόριες, να σε βοηθάω χωρίς να σε προσβάλλω. Εάν μπορώ να έχω το ίδιο κι από σένα, τότε μπορούμε πραγματικά να συναντηθούμε και να εμπλουτίσουμε ο ένας τον άλλον“.

Virginia Satir

Στην αρχή μίας σχέσης η μεγάλη επιθυμία για τον άλλον, οδηγεί συχνά στην εξιδανίκευση του και στην δημιουργία μίας εικόνας του απομακρυσμένης από τις πραγματικές του διαστάσεις. Τα ζευγάρια έρχονται για θεραπεία επειδή η σχέση τους δεν είναι όπως νόμιζαν ότι θα ήταν όταν πρωτογνωρίστηκαν και η αγάπη, ακόμα και στην περίπτωση που παραμένει ενεργή, δεν είναι από μόνη της αρκετή για να κρατήσει τους δύο συντρόφους μαζί.

Μέσα σε μια συντροφική σχέση αναπαράγονται ασυνείδητα τα μοντέλα που έχει βιώσει ο καθένας στη δική του οικογένεια.  Κάθε άνθρωπος αναβιώνει ασυνείδητα τραύματα, φόβους και επώδυνα συναισθήματα που ένιωσε στο παρελθόν, στη γονεϊκή του οικογένεια και τα οποία πολύ συχνά προβάλλει στις μετέπειτα συντροφικές του σχέσεις. Καθώς λοιπόν ο καθένας έχει την δική του ατομική ιστορία πριν συναντηθούν, οι συνθήκες που προκύπτουν κάθε φορά όπως εγκυμοσύνη, υπογονιμότητα, σεξουαλικά προβλήματα, προβλήματα εργασίας, απώλεια γονέων του ζευγαριού, ψυχικές και σωματικές παθήσεις καθώς και τα καθημερινά θέματα που χρειάζεται να διευθετηθούν και πολλά ακόμη, οδηγούν τους συντρόφους σε συνεχείς συγκρούσεις. Μπαίνουν σε ένα φαύλο κύκλο συγκρούσεων περί μη ανάληψης ευθύνης και μη κατανόησης συναισθημάτων.

Η θεραπεία ζεύγους απευθύνεται σε ζευγάρια που επιθυμούν να είναι μαζί με έναν πιο υγιή και λειτουργικό τρόπο. Μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία το ζευγάρι έχει την ευκαιρία να διερευνήσει θέματα που αφορούν τη σχέση του, ώστε να κατανοήσει βαθύτερα τους τρόπους που επικοινωνεί και διαχειρίζεται τις κρίσεις και τις συγκρούσεις μέσα σε αυτή.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας οι δύο σύντροφοι γνωρίζουν καλύτερα τόσο τον εαυτό τους όσο και τον άλλο. Καταφέρνουν να αποδέχονται τη διαφορετικότητα του συντρόφου τους και δημιουργείται ένας ανοιχτός
χώρος επικοινωνίας, οικειότητας και εμπιστοσύνης.